کانون آموزش

تربیت یک اصطلاحی است که بین ما رواج پیدا کرده و معنایش هم "بار آوردن" یا "پرورش دادن" یا "شکل دادن" است.

طبیعتا تربیت یک معنایی ندارد که با یک رفتار تک بعدی و مقطعی بشود انجام بگیرد،استمرار در مفهوم تربیت نهفته است. اگر کسی بخواهد تربیت شود باید مستمرا به فعالیت خاصی و مراوده ی خاصی بپردازد در غیر این صورت تربیت رخ نمی دهد.

غیر از استمرار، در مسئله ی تربیت عناصر دیگری هم وجود دارندکه باید آنها را در نظر گرفت.

اگر تربیت انسان مد نظر است باید توجه داشت که انسان یک موجود آزاد وآگاه و مختار است.نباید با آن جبری برخورد شود.باید در اوج استقلال این کار صورت بگیرد. یعنی بدون اینکه عاملی به صورت طبیعی او را وادار کند به یک رفتاری، باید به آن رفتار اقدام کند.

مثلا کسی که به اقتضای رشته ی دانشگاهی خودش چند واحد معارف بگذراند نباید انتظار داشته باشد که برایش آثار تربیتی داشته باشد، چون از آن بوی جبر استشمام می شود، چون اگر آن را نگذراند نمره ای به او تعلق نمی گیرد.

تربیت در فضای دینی نباید بوی اجبار بدهد.

بهترین برنامه های تلویزیونی آثار تربیتی اندکی به دنبال دارند چون شما زحمتی برای دریافت این پیام های خوب جز زدن یک دکمه انجام نداده اید،این طبیعتا اثرش پایین می آید.

اگر بخواهیم تربیت در روح انسان نفوذ بالایی داشته باشد باید آزادی و اراده ی انسان در آن بیش تر دیده شود.

انسان باید برای خود برنامه داشته باشد،آن هم برنامه ای که در آن آزادی دیده بشود.

هرچه جوامع بزرگ تر می شوند به ظاهر از اجبارها کم می شود،در صورتی که این طور نیست اجبارها در شکلی جدید اتفاق می افتد.

آزادی در تربیت، یک عنصر کلیدی است.در همه ی محیط ها این باید رعایت شود،حتی در تربیت فرزند باید مواظب بود این آزادی از فرزندان سلب نشود.

حضرت نوح(ع) فرمود: برای فرزندت چهارده  سال زحمت بکش، هفت سال اول به او خدمت کن، هفت سال دوم او را تربیت کن و بعد از آن رهایش کن.

تربیت به شیوه ی اجباری آفت است.

دریافت فایل صوتی